Çiçekler gelirdi sabahlarý kapýna, Önce koklar, sonra atardýn. Ben çarem dedikçe hep sana, Sen efkârýnla benden kaçardýn…
Kýskançlýklar koyardýk karþýlýklý araya, Zaman yorgun, zaten getirmezdi bizi bir türlü araya Ben, candan öte can dedikçe hep sana Sen, gülkurusu mevsimlerce, benden kaçardýn…
Dip not: Bazen karþýmýzdakinin yerine de koyabilmek gerekir kendimizi… Belki bütün bunlarý yapabilseydik, hayat daha güzel olurdu herkes için…Bu arada özellikle þunu belirtmek istiyorum…Ülkemizde hala, yazan- çizen insanlarýn kendi yaþadýklarýný yazýya döktükleri gibi, az da olsa dar-sýð bir bir düþünce kavramý hakim..…Oysa yazan, özellikle de þiir ,hikaye, roman yazarlarý (mutlaka içinde kendisi olmakla birlikte) her eserinde yüzde yüz kendisini anlatacak diye bir kural yoktur… Bazen yüzde bir , bazen yüzde elli , yer alýrýz yazdýklarýmýzýn içinde…Ama hiçbir zaman yüzde yüz bir eserde olamaz bir yazan…Aný, mektup, vb edebiyat bölümleri dýþýnda… Sevgilerimle… Sosyal Medyada Paylaşın:
bengubitis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.