Tanýmadýðým bir ses kulaklarým da, Gözlerim,alýþýk olmayan bir yeþil peþinde... Neden bilmiyorum, Yüreðim sana koþmak istiyor.. Sen :Çoban Yýldýzý Bu kadar parlak, olmak zorunda mýsýn ? Her gece, penceremde sabahlama... Sonra , sabahlarýn anlamý kalmýyor.
Biliyorum yine geleceksin ama , Zaman geçmiyor ki beklerken seni... Akþam olsun istiyorum,karanlýk çöksün üstüme, Ýlk defa korkmuyorum karanlýktan... Sen yine penceremde...
Saatler bana inat yavaþ ilerliyor.. Aheste aheste dönüyorlar bir dakikayý..
Çoban Yýldýzý; Sen de bu kadar özletmesen diyorum.. Hani arada çýkýversen,bulutlarýn ardýndan, Güneþe görünmeden... Söz, kimseye söylemem gördüðümü, Arada çýkýp gelsen.....
Seval DAÐCI 10 Temmuz 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
SEV@L Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.