MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Anne Kucağı
SEV@L

Anne Kucağı



Senden ayrý büyüdü kýzýn.
Omuzlarýnda bilmediði bir hayatýn yükü,
Yolumu buladým, düþtüm, yeniden ayaða kalktým,
Dizlerim kanadý hep...
Çocukluðumu yaþayamadým mesela,
hiç çocuk olmadým...

En çok da kýþýn özledim kucaðýný Anne...
Kapýmý sen aç istedim hep,
Bir kase sýcak çorba yap bana,
Dilim yansýn yerken, soðumasýný beklemesem hiç...

Koklasam öpsem ellerini ayaklarýný,
saçlarýný ben tarasam mesela,
dizlerine koysam baþýmý, ellerini gezdirsen yüzümde
Hiç korkmasak hayattan...

Hayat çok acýmasýz Annem,
Çok yanlýþlar yaptýrdý bana,
Yýlmadým, doðruyu bulmaktan asla vazgeçmedim,
Ýçimde ki o küçük kýzýný hiç büyütmedim,

Sana karþý büyük sevgiler besledim hep,
Sana benzerliðimi çok sevdim mesela,

Aynaya baktýðýmda senin gözlerine bakmýþ gibiyim,
Senin yokluðunda ben kendimi aynalarla avuttum...

Þimdi kara gözlerime baktýkça seni görüyorum Annem,
Sen benim yaþama sebebimsin,
Sen iyi ki, benim Annemsim...



Seval Daðcý 12.08.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.