AVANS VERDİM GÖZLERİNE BİR SEVDA BOYU... ünal beşkese
AVANS VERDİM GÖZLERİNE BİR SEVDA BOYU...
AVANS VERDÝM GÖZLERÝNE BÝR SEVDA BOYU... (Yine de sen kaybettin yarýþý)
Soframda, tadýndan vazgeçemediðim aþýmdýn Sevgiyle piþirdiðim, Gecelerimi yaþanabilir kýlan düþümdün Aklýma düþürdüðüm, Göz pýnarýma dolan bir damla mutluluk gözyaþýmdýn Yürekten taþýrdýðým, Sevgimdin, yaþam gücümdün, dünyamdýn benim...
Sert ve haþin dalgalar gibi vurdukça kayalara, O kayalarda asalak yaþayan küçük canlýlar Gücüne hayran oldular, seni bir ilâhe sandýlar, Þehir meydanýna kadar seni omuzlarýnda taþýdýlar Kâðýttan bir heykel gibi diktiler seni meydanýn ortasýna..
Ve sen, þehrin meydanýnda kâðýttan bir heykel olmayý Bahçemde sevgiyle sulanan bir gül fidaný olmaya tercih ettin Ve gittin...
Hoþlandýn ve inandýn kayalarý döven güçlü bir dalga olduðuna, Oysa, rüzgâr ne yöne eserse, o yöne savrulan bir su parçasý Ve rüzgârýn elindeki bir oyuncaktýn; Bir gün gerçeði mutlaka anlayacaktýn....
Ve bir gün, daha büyük ve daha güçlü canlýlar O heykelin kâðýttan yapýlmýþ olduðunu anladýlar, En acýmasýz, en vahþi arzularla üstüne saldýrdýlar. Sen ki, bir isyancý güruhun yýktýðý heykel gibi Sürüklenirken loþ sokaklarda Yaðmacýlarýn hoyrat ve sevgiden yoksun ellerinde, Þehrin tüm ýþýklarý yanýyordu, halâ gözbebeklerinde...
Gökten, kudurmuþ arzularýn ve kör ihtiraslarýn yaðdýðý gece Þehvet, nefret ve zulüm damlalarý parlarken sokak taþlarýnda Zamaný geçmiþ bir piþmanlýk vardý, çaresiz gözyaþlarýnda...
Oysa,ben, bunca zamandan kalma bir gülüþünün onuruna Hâlâ, ne sofralar donatýrým bilsen her gece, Ve kadeh kadýrýrým yokluðuna, herkesten gizlice....
Çünki, yüreðim tutuklu kalmýþ yüreðinde Ve gözlerim demir atmýþ seni son gördüðüm yerde... Umutsuz bir mum ýþýðýnda titrer durur gölgen Yýldýzsýz, mehtapsýz ve sensiz gecelerde...
Avans verdim gözlerine bir sevdâ boyu, Yine de sen kaybettin yarýþý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.