Herkes biteni sever. Sonsuzluðu sevmez. Ben seni ömrümün sonuna kadar deðil, Dizelerimin sustuðu ana kadar severim.
Bilirim ki bir gün bizde iki kapaðýn arasýnda olacaðýz. Hatta ayný numaralý sayfada, Bizi okuyacaklar sevgilim. Hain bir rüzgâr çevirmedikçe yapraðýmýzý, Biz hiç ayrýlmayacaðýz. Biri gelip bükmedikçe kenarýmýzý, Asla kýrýlmayacaðýz…
Zor gibi görünüyor deðil mi sevgilim? Benim bir ömür boyunca uðraþýp yapamadýðýmý, Onlar bir kelimeye sýðdýracaklar. Bitti…
Aþk hiç biter mi? Yaramaz bir çocuk gelip yýrtmadýkça yapraðýmýzý, Biz asla parçalanmayýz. Yara alýrýz anca o kadar! O da zamanla geçer.
Belki birkaç sayfa kelime dökeriz , Acý kýrýntýlarýnýn üstüne. Belki birine satýlýrýz, Ýkinci el niyetine…
1
Sosyal Medyada Paylaşın:
gulcankorkmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.