YALNIZLIK
Yudum yudum içiyorum seni
Sabahlarý bir bardak çayda
Sade bir kahvede sonra
Týpký benim gibi sade, kimsesiz.
Yalnýzlýk,
Dilimden düþmeyen tek kelimesin bu aralar,
Kendin gibi tek baþýnasýn
Çaresiz, masum, kimsesiz…
Ýçime yerleþtin ve çýkmýyorsun bir türlü
Oturdun gönlümün en güzel köþesine
Kapýlar çalýyor açmýyorsun
Adýn gibi kendini de yalnýzlaþtýrýyorsun.
Yarým dolaþýyorum sokaklarda
Kim bilir nerde diðer yarým?
Sol yaným, ah sol yaným
Sen yerleþtikten sonra bir baþka acýyor artýk
Durduramýyorum, susturamýyorum
Çekip gitsen her þey düzelecek gibi
Peki ya kim gelecek senin yerine
Ya ömür boyu boþ kalýrsa,
Ya kapýlar bir daha çalmazsa?
Yalnýzlýk, ah yalnýzlýk
Gönlüm korkmasa sana git derdim
Aklým alsa seni kabul eder miydim?
Kal yalnýzlýk,
Kalan ömrümde hep o köþede kal
Merak etme kahveler benden
Sýkýldým dersen çay da var…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.