ben seni vakitsiz zamanlarda özlüyorum

kahverengi gözlerinde
baktýðým bütün fallar
vakitlere mahkum ediyor tutsak ruhumu

oysa ben seni vakitsiz zamanlarda istiyorum

gecenin bir yarýsý mesela
belki renksiz ve düþsüz
ama derin mi derin bir uykuda ölürken
birden açýyor gözlerimi ellerin
oturuyorum yataðýn içinde
çarþaflar buruþuk
belli ki
epey debelenmiþim yine
sen gibi uzak uykunun anne kokusu
ama bazen seni alýp getiriyor
kuþun kanadýnda bir düþ oluyorsun
ürkütmeye korktuðum
hiç bir zaman net göremiyorum seni
hep bir gölge var yüzüne düþen
kahrolasý bir gölge örtüyor güzel gözlerini
sesini duyuyorum sadece
gülümseyen sesini
ölümden dönmek dedikleri
yeniden doðmak göremediðim gülüþlerinde
sýzlýyor içim
uzatsam ellerimi kaybolacaksýn
duruyor soluðum
bir nefeslik vakit iþte
kirpiklerim bile hareketsiz
yudumluyorum seni
yudum yudum içiyorum fýsýldayan sesini

ben seni vakitsiz zamanlarda özlüyorum

bazen balkondaki fesleðenin
baþýný okþarken
öksüz kokusu tutuyor hemen ellerimden
kývýrcýk saçlarýn geliyor aklýma
bazen denizin çapkýn dalgalarýnda
duyuyorum ayak seslerini
kimi zaman bir simidin sýcaðýnda
vuruyor hasretin
bazen de çayýn içinde eriyen þekerin isyanlarýnda
buluyorum sensizliði
yok olmak böyle bir þey iþte diyorum
kendi hiçliðim geliyor aklýma
terk edilmiþliði sevinçlerimin
kimsenin uðramadýðý
günahkar bir þehrin arka sokaklarýna

bir martý havalanýyor denizin üzerinden
gidiyor
bildiðin gitmek
kýskanýyorum
deli gibi kýskanýyorum
o özgür ruhu
o çýldýrtan kanat çýrpýþlarý
ben de takýlýp peþine uçmak istiyorum
özgürlüðün pembe bulutlarýný öpmek
ama nafile
asla kaynayamadýlar kýrýldýklarý yerden
suskun kanatlarým
onlar da küsmüþler bana
biliyor musun her þey senden yana
bed bir duanýn sahibiyim sanki
ne kadar ödersem ödeyim
kefaret olmuyor günahlarýma

ben seni vakitsiz zamanlarda özlüyorum
aðlarken özlüyorum
hiç tanýmadýðým bir ölünün ardýndan
bazen de gülerken
evet güldüðüm de oluyor
ama sadece çocuklara
neþeli mahallelerin
üstü baþý kirli çocuklarýna
hani suratlarýndan haylazlýk akar
saçlarý hep terlidir
ve kocaman gülüþleri vardýr
yokluðun kadar kocaman gülüþleri
seni görüyorum iþte onlarda
hýnzýr hallerin düþüyor
canýmýn sen diye attýðý yere
özlüyorum seni

baktýðým her yerde ayrýlýðýn siyah gözleri
ve havada katran kokusu
yaþamla ölüm arasýnda bir köprü bu
iki ucu da uçurum
düþmek deðil korkum
ya öleceðim yerde yoksan
Sosyal Medyada Paylaşın: