biliyorum bir yerlerdesin

belki çok yakýnýmda
belki de adýný bile duymadýðým
bir ülkenin en ücra kasabasýnda

belki uzun boylu ve aksisin
belki de týknaz ve neþeli
gözlerin yeþil ya da kahverengi
belki de mavi
ah keþke siyah olsa
bilmiyorum
bildiðim o gözlerle baktýn mý bana
içimdeki kelebeklerin gülümseyeceði

sarmaþýklarýn kucakladýðý
küçücük bir evin
tül perdelerinden süzülen ýþýðýnda
kitap okuyorsun belki þu anlarda
eski bir sedirde
üzerinde el örgüsü battaniye
bir aþk romanýnýn rehaveti ile
uyuklamaya baþlamýþ olabilirsin mesela

belki de akþamdan kalan
bulaþýklarý yýkýyorsun mutfakta
bir tabak ve bir bardak
çatal öylece kalýyor kenarda kirli
aman o da kalsýn diyorsun
omuz silkerek
þýmarýk bir çocuk gibi

belki de bahçedesin
tahta bir iskemle üzerinde
çay içiyorsun bir de sigara
belki gözlerin iliþiyor çiçeklere
kimi boynu bükük
kimi kurumaya yüz tutmuþ
utanýyorsun bu ihmalden
kýzýyorsun kendine
ah þu unutkanlýk diyorsun
en makul bahane ile

belki de bir meyhanedesin
akþam olmak üzere
kafayý çekiyorsun ama gelmiyor
istediðin kadar çek
mezeler tatsýz
þerefe diyeceðin bir aný yok
fonda hiç sevmediðin bir þarký
sesleniyorsun kirli önlüklü çocuða
deðiþtir þunu diyorsun
aslýnda deðiþtirmek istediðin
ellerinin mahzun ifadesi
öksüz çocuklar gibi bakýyorlar sana
ve aklýna ben düþüyorum belki o an

biri olmalý diyor içinden bir ses
biri olmalý bir yerlerde
belki þiþman ve sevimli
gözleri ela
esmer uzun saçlý
belki sarýþýn
gülüþü deli
biraz da çýlgýn
biri olmalý
Sosyal Medyada Paylaşın: