sahile vurmuş balıklar
Kütüphanede gördüm onu
sýcaktan çýldýrmýþ gibiydi
yaz günü deniz yerine kütüphanede olduðu için gözleri öfkeli
ve beyaz bacaklarý dondurma misali eriyorlardý.
“Ýnanmýyorum! Burasý nasýl bir yer? Nazým’ýn þiirlerini arýyorum, bulamýyorum!”
“Yanlýþ yere bakýyorsun, R harfine bakman gerekiyor,” dedim.
“Ne alaka?” dedi büzük dudaðýyla, “H harfinde olmalý, soyadý Hikmet, Hýh.”
Kancýk, Nazým’ýn “Ran” soyadýndan habersizdi.
Ancak bacaklarý bu kusurunu örtüyordu.
Ona kitabý bulmasý için yardým ettim.
Kuru bir teþekkür çýktý aðzýndan.
Ve bilgiç adýmlar üzerinde uzaklaþtýrdý kendini.
Þimdi kafede oturuyorum
Gorki, ve Yorgo Seferis var yanýmda.
Düþ yok alnýmda
karþýmdaysa bir tatar kýzý
mavi elbise örtülü beyaz yerleri.
Yan tarafýmda akademisyen kadýn
sakin, otoriter görünüyor.
Buradayýz, kafede birkaç kiþi
cehennem yangýnýndan kurtarýlacaklar listesinde deðiliz
ama yine de uzak duruyor
birbirimizden sakýnýyoruz kendimizi
cehennem düþüncesinin
bizi yaklaþtýrmasý gerekmiyor mu?
Ve az önce bu þiiri yazarken tuhaf bir þey oldu.
Ýki dize önce yazdýklarým gözlerimin önünde silindi
ve ben tuþlara dokunmuyordum.
En büyük korkun nedir, diye sormuþtu bir dostum.
“Ýhtiyacýmýz olan et için kesilen, yaþadýðýnýn farkýnda olmayan çeþit çeþit hayvanlarý düþün,” dedim, “Ya bizler de daha kutsal ve ulvi bir gücün ihtiyacý için bu dünyada üretiliyorsak? Ruhani bir besin kaynaðý olabilir miyiz? Ýþte bu düþünce beni korkutuyor. Besin olduðunun farkýnda olmayan bir besin olmak, Tanrým…”
Böyle söyledim, bir daha sormaz sanýrým.
Kan akýyor parmaklarýmýn aðýndan
laðýmý týkalý þehirde, kanal içinde boðuluyor çocuklar
aþký bedene sýðdýran ve sarhoþluðu mey sanan ne anlar halden.
Alkol, kalbi harlýyor.
O ateþ kim için yanýyor, diye sormadan
ateþi söndürmeye çalýþýyorlar.
Kadýnlar tarafýndan sývazlanmýþ, sivrelmiþim yaz akþamýnda
kapý önü kediler sessiz yatýyor ve izliyorlar.
Güneþe inat devam diyoruz
peþi sýra kaybetmiþ olmamýz önemli deðil
son nefese kadar devam.
Kaplanýn pençe izi gibi
týrnak izleri sýrtýmda kadýnýn
diþ izi boynumda
izmaritini kolumda söndürmüþ
kadýn nesli tarafýndan iþkence görmüþ
erkek kalbin ritmik sikiþi.
Ýþte orada, adýný bilmediðim tatar kýz
mavi elbise örtüyor beyaz yerlerini.
Biz burada otururken
sahile vurmuþ balýklar çýrpýnýyor
balýklar ýslak
balýklar kaygan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.