Þe
Mezarlık – 1
Mecnun oldum sanma gittin gideli
Zannetme ben beni çöllere gömdüm
Kuruttuðun bir gül oldu bedeli
Ufaladým, ezdim yellere gömdüm
Ne kitabýn dalý ne kutsal ayet
Hevesti, arzuydu bir þeyse þayet
“Ölmedim!” desen de bittin nihayet
El oldun, en yaban ellere gömdüm
Bir kuru hayalin koynuna girip
Rüyamda, döndüðün günleri görüp
Zülfünü sazýmýn göðsüne gerip
Sanma bestelere, tellere gömdüm
Zannetme caddeler sokaklar gamda
Eþyalar yas tutar sanma odamda
Gurubun nakýþý solarken camda
Yangýnýmý kýzýl tüllere gömdüm
Kendimden habersiz kendimden kaçýp
Resminin yanýna bir büyük açýp
Zannetme her gece kör kütük içip
Yaðmurlara gömdüm, sellere gömdüm
Yeþermeden solan filizlerini
Cehennem þerbeti kor gözlerini
Mazide kývranan son izlerini
Ýçimde savrulan küllere gömdüm
Menekþeler gibi boynumu büküp
Hasrete ram oldum sanma diz çöküp
Zannetme her akþam kabrinden söküp
Her sabah çið düþen güllere gömdüm
Ulaþýlmaz menzil, seninle yarýn
Artýk sen ölüsün, ben türbedarýn
“Var”la “yok” arasý bir yer mezarýn
Ben seni bilinmez hallere gömdüm
Ben seni bilinmez hallere gömdüm…
Þefik Tiryaki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.