bir zaman ’þiir’ dedim her kalem izinde kömür tozuna mürekkep tükürse, süngü takar gibiydi neferler gözüne bayrak açmýþ gelirdi mehteran, marþý burcun ucuna þair de çavuþ giymiþ.
o ne! ardýma düþmüþ: koca bir alay - palalý! þiirlerse, köþe bucak, ifrit olmuþ - kalemler kara çalalý nerede þu güllü yemeni, sevdalarý yanýk, düþler alalý oyalý da þiir, gergefi bilmiþ.
þair oðlum, etme eyleme! þiir bakmaz asla baþý kofuna yürek vurmazsa hiç içi dýþýna adam dediðin, yaþarken ölmüþ.
03.05.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.