Boþveriyorum, inan! -her neyi yaþýyorsam þu an, Geçmiþin göç yollarýný aþýp, -belleðimin tüneðine konan, -bir kuþu öldürüyorum.
Hatýrlamak anýlarý aslýnda, -ne hoþ olurdu, deðil mi? -küfesinde ne olduðunu bilmeden, -yaþam boyu sýrtladýðýmýz; -tüm bu kahpe zamanlarý.
Elbette ki, bir þeyler yaþadýk biz, -renk cümbüþünde yiter giderdik, o zamanlar, -dimaðýma, torba dolusu lâf inerdi, Þu hale bak; neden kilit vuruldu ki, dilime? -ah! Keþke bilseydim; -nasýl da kesildi, sesim soluðum, Ne zaman görsem seni; çöle dönerdi þu damaðým, Saçma sapan konuþmak yerine, -kolaya kaçar yetim aklým, sinerdi bir köþeye, -yarým kalýrdý sözümüz.
Belki de bilirdi cümle âlem, -düðün derneði hak etmedik biz; Hani, ’güler oynardýk’ derler ya, Asla böylesi olmadý aramýzda, Aðlamak ve sýzlamaktý, -tüm derdimiz.
Yeminler ediyorum; inan! Her ne laf biliyorsam þu an, Kaçýyorum, sineme aðýr kahrýndan, Ýçimdense, çok þeyler söylüyorum.