Ey sevgilim,

Yüreðinin kýrýlganlýðýný iyi bilirim.
Kýrýlmýþsýn...
Ya Denizli ya Nusaybin demiþsin...
Ýyi hisset kendini, eksik bir þey yok.
Baþkalarýný býrak, kaybettiðimiz zaman
ikimizin her daim.
Ýçimdeki karþý konulmaz aþkdý;
seni sevgilim yapan.
Artýk yapraklara anlam yükleme,
saklama hiçbirini.
Ruhundaki çocuðu seviyorum ben,
masumdun hep.
Çocuk kalsan da, yüreðim daralsa da,
sevmediðini söylediðin zamanlarda bile,
beni çok sevdiðini biliyordum.
Denizlere anlatma;
aþký beraber yaþadýk ve gerçekti.
Koþup gelmeye deðerdi,
Gözlerinde kaybolmaya...
Hayatýmdaki en deðerli þeydin.
Ýyi ki varsýn, iyi ki sana aþýðým.
Ben geçerken uðramadým, hayatýna.
Varolduðum yerde mutluyum
diyebiliyor musun?
Aldatma yok, yalan yok.
Hayat istediðini verir.
Ýstemezsen ne yapsýn?
Avuntu deðil, ikimizin bu düþ,
unutamayýz.
Ölüm kadar gerçek olsun varlýðýn.
Hayalini deðil, acilen seni istiyorum.
Rüyalarým senle, yüreðime
söz geçmiyor, umudum sonsuz.
Böyle aþk yaþamadý bu þehir,
tüm sokaklarý þahit, kuþlarý...
Þimdi çýkmaz sokaklarda
ne iþimiz var?
Elimize geçen gözyaþý, hüzün.
Sana aþýðým diyorum;
Sen gel dersen ben gelmez miyim?
Sen tut ellerimi dersin de
tutmaz mýyým?
Senin uðruna bu caný seve seve
vermez miyim?
Hiç bir çýkar, hiç yalan yok.
Ben seni bir gecelik deðil,
bir ömür istiyorum.
Kollarýnda uyumalýyým...
Bildiðim her þeyi unuttum.
Gel de sen öðret bana yeniden.
Caným yemek yemeyeceðim,
sen gelmeden.
Plan yap, nerde, nasýl
baþlarýz diye.
Yeniden ve sonsuza kadar...
Baþka bir þey yok sanki,
sen aklýmdayken; sen aþksýn.
Caným yandý, yanýyor.
Neyin eksikliðini arayayým, senden baþka.
Acýlarýmý hafiflet, gel!
Bilemezsin, sensiz nasýl yarýmým.
Seni düþünmek...
Yok böyle bir keyif,
hayatýmýn anlamý...
Kendine iyi bak demiyeceðim;
çünkü sen gel, ben sana bakacaðým,
yaralarýmýzý saracaðým.
Aþkým, dert ortaðým,
gönül yoldaþým, gel,
sevgi kazansýn...
Seni çok seviyorum.

1983 (Þafak 58)

Sosyal Medyada Paylaşın: