EDASINDA "SEN" TINISI

Okþar yine burnumu taze bir iðde kokusu.
Ve yokluðunun rüzgarýnda ölür huzrun gülleri.
Öðlen vakti selasý düþer müezzinin diline.
Feryat figan uðurladýk o akþam huzuru;
Koca þehrin kýskandýðý þeb-i arusunda,
Gömdük davullar eþliðinde hüzün kokan,
Selvi aðaçlarýnýn hükmü geçen mezarlýða.

Yaðmur yaðýyor inceden inceden.
Edasýnda bir "sen" týnýsý.
Topraða düþünce usulca bu yaðmur,
Aklýma bir pençe gibi takýlýr rahiyan.
Ve birden ellerim semaya þahlanýr kýzgýn bir at gibi.
Dua niyetine açýlan ellerim,
Yaðmurdan toplar saçlarýný.
Koca koca açayým ki ellerimi,
Her yaným "sen" koksun,
Sol yaným saçlarýn.

Mart’ýn da kafasýný kopardým,
Gelmeyeceðini bile bile her birgünü kapýya astým.
Nisaný sundum bu dünyaya.
Belki gelirsin.
Belki bir ceket dikersin.
Yokluðunda soðuyan tenimi ýsýtýr
Aþkýný nakýþ nakýþ iþlediðin ceket.
Ya da sarýlýrsýn;
Teninin sýcaklýðý kýrar teninim soðuðunu.
Ýçimde soðuktan ölen yetim çocuklarýnýn rahmeti olur gözlerin.
Elim eline karýþýnca,
Volkan patlar sol yanýmda.
Ýçim yanar;
Kor olur þiirler
Kor olur tenim.
Gelmeyeceksin;
Biliyorum.
Ve artýk sensizlik;
Aziz bir meleðin habercisi.
Peçesinin ardýnda saklý nefesi.
Zakkumun zehrini tükürür yüreðime.
Öldürmese de sensizlik,
Çehreni söküyor gözlerimden yavaþ yavaþ;
Ýþte acýtan da bu,
Yakan tenimi bu acý.
Çehreni unutmak ölümden beter,
Unutursam adým kurusun çöl gibi.

Giden bir vapurun ardýnda kalan milyonlarca köpükten biriyim artýk.
Gidiyorsun,
Ardýnda kalýyor her daim tenim.
Kovalýyorum lakin varamýyorum sana.
Duruyorsun,
Ve bitiyor köpükler.
Ölüyorum.
Sana varamadan;
Ölüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: