belki yoksulluk alnýna iþlenmiþ güneþ yanýðý topuðu çatlamýþ topraðýn,dudak recmi kaderi bir zorunluluk gecenin gizli ýslýðý dalgýnca öper kirli yüzünü þiirler uyur kuytumda
yine hasta bir dünün ardýndan hasata hazýrlanýyor baþak
yavaþ yavaþ soyunuyor sarýyý bir tohum bin bereket düþü toprak susuz çöllerden sesleniyor sesini kesiyor her þey
arzusu yitik toprak ana avuçlarýnda
-yoksulluk kan kaybý, kesiyor damarlarý
hani geçsem içinizden geçsem diyorum rüzgar olup öpsem azaldýðý yerden öpsem
belkisiz sessiz soluk kalmýþ ak benzinden
ve yaðmur usulca dokunur kardeþ kardeþe giren geceye seslenir soðuk duvarlardan uzun karanlýk sarkýtlar düþerken uzun kirpiðine düþler açýlmýþsa okyanusa