Yunus Deyince Bir Akilim
Þu yaklaþan þu cüsse þu gözlerde aþina
Türap altýndadýr nice canlar, zamansýzca…
Bu bir hüsrana aþina…
Ah, bir hüsrana kapýlmýþým, kapýlmýþým ki biçareyim.
Ne kadar çabalasam da ancak pare pare bir akilim.
Bir akilim, Yunus gibi dilim der hep ilim ilim
Ne melal beklerdi kapýda beni,
Yunus deyince kaçýþmalar baþladý, dilim dilim
Dilim hezeyan baðlamaz otaðýnda,
Kaldýrmaz kafam, onca safsatayý bir anda.
Bilirim bir anda da avuçlamak ecramý namümkün…
Lakin Yunus deyince de olaðana, olana yoktur hükmüm.
Hükmüm geçmez, istesem de yakýnýnda olmayý her doðrunun,
Ömrüm yetmez, istesem de izlemeyi güneþin her doðuþunu
Güneþin her doðuþunu görmeye ne ömür fýrsat biçer,
Ne de Yunus’u anlamýþ, anlýyor, anlayacaktýr her er.
Kimi er ne Yunus bilir ne Hak tanýr,
Muhakkak o, aczini duymuyordur, iþ ondandýr yanýlýr.
Ýþ ondandýr yanýlýr, Yunus’larý anlamayanlar,
Ýþ ondandýr tarih boyu anýlýr, anýlýr hep ýrkçý diye,
Kardeþi kardeþe karadaþ diye,
Diye diye kýrdýrtanlar!
Kenan Taban
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.