Mehmet Akif, Fatih Güneşi
Kimi mahlûkatlar vardý, bihaberlerdi adabýmuaþeretten,
O, ne kin ne pislikti ki içerime doldururdu en diri hararetten!
Onlar ne mahlûkatlardý ki gözlerinden süzdüðüm kindi, öfkeydi hakikaten!
Onlar ne tavýrlardý ki eritirdi beni derinden, derinden…
Derinden bir kin, ýstýrap, acý ve düþ kýrýklýðý sarmýþtý ki bedeni,
Nihayet Fatih’te oldu yarýnýmýza güneþ, Mehmet Akif! O bir medeni!
Þair, edebiyatçý, veteriner, eylem ve düþünce adamý,
Söyleyin var mý þu âlemde… Bir düþ ki yoktur damý?
Hangi düþ ki vasýtasýz kazýyacak þu cehaleti, ilerleyecek dur! diyerekten?
Olur, mu kaldýrýlýr mý taþ, vasýtasýz yerinden?
Demeli, þimdi kalkmak zamanýdýr tez yerinden,
Kurmak gerek düzeni, yeni baþtan, yeniden…
Yeniden nasýr baðlamýþ el, ayak… Takat kalmamýþ,
El neden, bilmem neden aðlamýþsa icraatý olmamýþ.
Ýcraatý olmamýþ, þimdi yapýlacak yok, önünde kapý, kapý demir…
El! Akif’i anlamamýþsa mutsuzdur, yaþamamýþtýr, ancak namertten alýr emir.
Emir! Emir Buhari’de perçinleþti yýldýz, hilalin bekçisi, o bir ziya!
O bir ziyadýr ki yazdý o destaný, etti milleti fazlasýyla ihya!
Dedi kahraman orduya o destanda:
“Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak…”
Þimdi, o ocak sönmesin diye Akif gibi çarpsa dudaklarým mýsralarýmla,
Bilirim mýsralar bitmez, el deðiþmez… ýsrarlarýmla!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.