ŞÜKÜRNAME
Þükür, yaþýyorsam, soluyorsam þu soluðu
Düþünüyor, konuþuyorsam, buna da þükür…
Þükür, açabiliyorsam sabah gözlerimi,
Baþlayabiliyorsam söze, buna da þükür…
Þükrü, uyandý bir sabaha Þehri-i Þükran’da,
Ýndi gökten o an, baþa tane tane envar.
Keyfi, savruldu bir mevceyle, Þehri-i Hüsran’da,
Nihayet ki utku, yansa da ciðeri nevvar…
Nihayet ki buldu ziyayý, ortalýk Nehar,
Yine de açýk tut çeþmini, dehr kara cuybar…
Kara cuybardýr ki kapýlmak, kanmak mukarrer…
Yara almýþsa, daha yakýndýr, her kimse er.
Her kimse er, açsýn el, af için yaratana,
Ya rab affet beni, beni diye yana yana…
Verdiklerin, verilenler önünedir cibal,
Diyesim gelir Ya rab, artýk þu canýmý al!
Þu canýmý al diye, bilirim dememeli…
Çünkü kalemi kýran, þu ellerin ameli…
Þükür yarab, vardýr elbet beterin beteri,
Þükür yarab, vardýr dahi, iblisin kederi.
Þükrü, uyandý bir sabaha Þehr-i Þükran’da,
Dindi ne kadar kini varsa o anda.
Keyfi de gün gelir, Þükrü’dür, þükrü de keyfi…
Þükür de bir gün býrakýlýr, Þükrü’dür Keyfi.
Keyif sürmek istenilirse iki cihanda,
Baki gibi kalmak arzusuyla zamanda…
Arzusuyla zamanda, fikir de zikir de baki…
Baki olacak þükrün de, kýyamete ta ki.
Þükür, erken geç demeden þükredebildiysem,
Keyfi, deðil de Þükrü olabildiysem, buna da þükür.
Þükür, alabildiysem þu kalemi elime,
Yazabildiysem üç-beþ satýr, buna da þükür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.