ne öldūðūmū anlamayayým.
birden çekilmiþ gibi çýkayým itildiðim kuyumdan.
"henūz seni öpmedim"desin azizim ve dudaklarýný dudaklarýma vursun.
kan havliyle dudaklarýmý yoklayayým.
yūzūmde soðumayan tek yerin dudaklarým olduðunu hissetsin ölmeye yeltenmiþ parmaklarým.
"mor ve kor"desin kaynar aðlarken ölū soðuðu gözlerim.
"ben öpmeden ölemezsin" sesiyle dirileyim.
"öpsen zaten ölūrūm"diyeyim.
insan içine çýkamayalým, insan dýþýna çýkalým diyelim ve çýkalým sokaktan.
ūcrâlara yūrūyelim.
yanyana ve yana yana.
hiç konuþmayalým yūrūrken.
iki iþi ayný anda yapamayalým.
bakarken konuþamayalým mesela.
gūlerken, öperken, severken, ve dahi özlerken.
konuþtukça birbirimize batalým.
tek göz bir çadýr kuralým nehrin kýyýsýna.
yaprak sesleri geçsin aramýzdan.
"öldū mū þimdi uzaklar"desin göðūs kafesimde çýrpýnan kuþlar...
"uzaklar ölmez" desin aramýzdaki sessizlik.
"yanýndayken bile özlemek,bakmak kere bakmak" gibi bakalým.
yūz kere bakalým yetmesin.
yorulunca gözlerimize yumulsun gözlerimiz.
sýrtýndan yýrtalým uykunun gömleðini.
hep gece olsun.
gūn yūzū görmesin aðlamalarýmýz.
sustukça yorulalým.
yoruldukça susalým.
aklýmýza tek fikir gelsin.
sarýlmak gibi.
kemiklerimiz kemiklerimize denk gelecek þekilde çarpýþsýn.
sarýldýkça aðlayalým.
aðladýkça sarýlalým.
"çok" diyelim ayný anda.
"uzaklar burasý mý"desin azizim saçlarýmý yana toplayýp gözlerime bakarken...
sarýlýrken kollarýmýz yeniden kendimizde kavuþsun.
konuþmaya karar verip aðzýmýzý açalým.
sözcūkler dökūlūrken aðzýmýzdan "sözcūk" sözūn kūçūðū mū ki diye dūþūneyim an saniye.
"deðil kūçūk"diyeyim.
"aziz’in aðzýnda gördūðūm her söz būyūktūr" desin irislerim.
aziz "aþkk"desin iki k ile.
ben "Öþk" anlayayým.
her harfini aðzýmla yakalayayým.
tam "seni sevi.."derken kapkara bir tren geçsin aramýzdan.
belimize kadar topraða gömūlū gibi kýmýltýsýz duralým.
geçsin gitsin diye sabrý çaðýralým.
vagonlarýn arasýndan birbirimize bakalým.
"geberin lan öþkūnūzden"diye baðýrsýn teneþiri öpmūþ makinist.
camlardan sarkan insanlar bir elleriyle alkýþ tutsun makiniste.
diðer elleri taþlasýn bizi.
hepsi de gūnahsýz olsun.
derin bir nefes alýp azizime göndereyim.
trenin geçip gitmesi bin yýl sūrsūn.
"kim koydu bu treni buraya!"desin vagon arasý gözlerimiz...
gözlerimiz öpūþsūn demir yýðýnlarý eþliðinde.
ben kahverengi baktýkça köklerini içime salsýn azizim.
aziz baktýkça bahar gelsin tenime kýpkýrmýzý yeþereyim.
dallarýmýz uzadýkça kýrsýnlar.
kalbimize topsuz iðneler batýrsýnlar.
kessinler bizi birbirimize bakarken, hiç acýmayalým.
aziz var ile yokun arasýndan gitmeye gūlūmsesin.
topuklarýný seyredeyim.
gözūmū azizin susmasýna yumayým.
"Öþkk"diye titresin ses tellerim.
lime lime dökūleyim.
incecik sýzlasýn iç organlarým.
gözūmden akan su aksýn gitsin raylarýn arasýndan.
kaç litre aðlayabilir bir insan diye dūþūneyim.
"ol dedim"
"öl mū anladýn" diyeyim.
konuþtuðumu zannedeyim.
bir elim saçlarýmý koparsýn diðeri kirpiklerimi yolsun.
"baktýkça gūzelleþiyorsun" sesini duyayým.
ömrūmūn geri kalanýnda çirkinden çirkin olayým.
kendi kendime konuþurken gaipten bir ses duyayým.
"bu ses kimin?" diyeyim.
"aþkk" desin durup durup o ses.
mezarýný arayan mevt olayým.
"neredesin benim caným celladým" diyerek çaðýrayým aþk ile bir daha.
aþk ile buyurdum bir daha.
aþk ile buyurdum bir daha.
öþk ile buyururken dilimi ýsýrayým.
"Öþk’ū rahmime yerleþtiren kim" diye zonklasýn mavi damarlarý kalbimin...