Sen, goncalar donanmýþ bir gül fidaný, ceydâ,
Ben, o güllere âþýk, mecnun bülbül-ü þeydâ...
Teninin gül kokusu, göz ferim, can suyumdur,
Firkat; ölüm fermâným, hasret; diyâr-ý beydâ...
Elâ göz, kýzýl saçlar, pembe, küçük ellerin
Sevgisi revnâk vermiþ, sevdâlý bülbüllerin.
Bir gülistan gibisin, çeþit çeþit güllerin;
Dudaklarýnda gonca, sinendekiler verdâ...
Yaþamýn tüm hazzýný dudaklarýndan tatmak,
Gözlerinin içinde gezmek, kaybolmak, bitmek...
Yaþamak ümidimdir vuslatý hayâl etmek,
Bülbül, ne yapsýn ömrü, gülsüz olursa ferdâ?
Ne mutlu, tanýmýþým, seni ey güzel kadýn,
Dudaðýmdan düþmeyen hoþ bir terane adýn.
Genzimi yaksa bile, hep damaðýmda tadýn,
Öldürse vazgeçilmez, bu ne zâlim bir sevdâ...
Ünal Beþkese
:::::::::::::::::::::::::::::::.
ceydâ...........:uzun boylu, narin, güzel kadýn
þeydâ...........:aþk çýlgýný
beydâ...........:büyük çöl, yaþanmasý zor yer
revnak..........:parlaklýk, göz alýcýlýk
verdâ............:katmerli, en güzel kokulu gül
ferdâ............:gelecek, âti, yarýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.