GÜZELLEME

Açtým perdeleri...
Gün ýþýðý süzüle süzüle,
Isýta ýsýta bedenimi dolacak evime.
Bahar gelmiþ meðer!
Uyurmuþum kollarýmýn
Kýþ eylediði döþlerde...

Nereden geldiyse...
Belki bir dostun dilinden,
Belki Týrtýlmýþ içimde
Kozasýnda öylece dururmuþ;
Bir kelebek konmuþ omuzuma
Söylenecek sözler söylenmese de
Çiçekler patlamýþ
Topraðý kurumuþ saksýlarda...
Denizin buðusunda demliyorum çayýmý,
Þimdi paslý demirlere bürünmüþ temelleri
Kökünden söküyor
Sahilde çýrpýnan birkaç martý.
Nedim misali yazýyorum
Þarkýsýný hayatýn.
Bugün bir baþka güzelim,
Biliyorum çam aðaçlarý kadar güçlü
Benim bu ýpýslak bedenim.
Bir kaside de kendime...
Bu da nesip bölümü,
Döktürüp döktürüyor
Çatlak sesli kalemim.
Ezbersiz þiirlerin
Rüzgarýna bir tufan
Oluyor güzel aðýzým benim.

Bir sevda türküsü söylüyor
Üzerime giydiðim
Kýrk yýllýk elbise.
Sabrýn nakþýný vuruyor
Baþýmdaki kasket.
Dilim ecrini çoktan çekti,
Acý sözlerden aldý nasibini.
Ecdadýmýn mirasý tuttu silkti beni...
Uyanýþ mýdýr,
Küllerinden sýyrýlýþ,
Savrulup denize dalmak mýdýr
Bu þimdi?

Su akýyor kendi yataðýnda...
Setler kýrýlmayý bekler.
Yürek neyin peþinde,
Onu ancak
Bu yoldan geçen anlar.
Þimdi bir taþ ustasýyým,
Belki bir nakkaþ
Ya da makas tutmaktan nasýrlý elleriyle
Bir terzi.
Kendi hayatýmý yontacak,
Kendime biçeceðim bir düzen.
Bunu kendi kulaðýma
Fýsýldýyorum
Bir anne þefkatiyle...

Sosyal Medyada Paylaşın: