Ve kadýn acý bir tebessüm çýkarýr kýl heybesinden Döker onu uykularýnýn orta yerine Yýllarýn vurgununda dönüþür Koy olur kendi denizlerinde Dalgalar yalarken kýyýlarýný Özlemler yelken açar yetim sevdasýna Hayattýr artýk ona ada Bulur kendini yalnýz ufuklarda...
II
Kadýn yine sustu Sýðýndý gölgesine daðlarýn Heybelerini karýþtýrdý Serdi sofrasýný Yüreðini avuçladý koydu ortasýna Biliyordu bu dað onu dumanýyla boðacaktý Onu güçsüz sanacaktý Oysa kadýnýn demirdendi omurgasý Omurgasýný kendine sakladý Gözyaþlarýný da ortaya koydu kadýn...
III
Kadýn sus dedi yüreðine Susmadý yürek Kadýn kýr dedi yüreðine Kýr zincirlerini Bak havada bahar kokusu Dalýnda bir uður böceði Dalýnda bir gülün. Acý derinde dedi yürek Silemedim izini Uzanmadý ona elim Ateþe dönmüþüm Suya hasret... Aþk yakar dedi kadýn Dengine düþmezse boðar. Ve kadýn dur dedi yüreðine Durdu yüreði kadýnýn... Ateþ söndü...
Nilsun Usluoðlu Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
katre-i aşk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.