SANCI

Özlediðim þehirlere düþüyor ellerim...
Özlediðim o þehirler gibi seviyorum seni
Komalý sancýlý bir sevdanýn
Sessiz bir soluðuyum,
Otogar kargaþalarýnda
Oradan oraya koþturan yolculardan biri,
Yüreklerden çalýnmýþ sözcüklerin hýrsýzýyým
Titrek, ürkek bedenimi acemice savuruyorum peronlara...

Bindiðim otobüsler getirmiyor beni sana
Koca koca surlar dikiliyor,
Kapýlar geçit vermiyor.
Benim nehirlerce akýþkan yüreðim
Kapý önlerinde
Çaresizliði biriktiriyor.
Açsan yüreðini
Dökülecek ruhum ayaklarýna.
Bak Züleyha’yým yolunda...
Zindanlara ellerimle attým seni
Ne aþinadýr o zindanlar
Bana þimdi.
Ve ellerim kaç gece güzelliðine kesildi;
Kanýmla yazdým seni...

En güzel sözcükler henüz dökülmediler kaðýtlara
Ve ben en güzel yolculuðun bedevisiyim
Çöl rüzgarlarýnda savrulur düþlerim.
Ufukta özlenen bir serap gibidir
Sana dair bu yolda her þeyim.

Bu otogarýn bir giþesinde
Sana kesilmiþ bir bileti
Okþayarak yerleþtiriyorum cebime.
Aç yollarýný
Düþ aklýma
Gir koynuma...

Özlediðim o þehirlerden
Daha çok
Seni ilaç diye...
Ýster bu yaralý ruhum benim,
Seni, damarlarýma çözülmez düðümler atan þiir seni...

Nilsun Usluoðlu Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın: