Güvercinler orada mý hâlâ Çatýlarýnda yalnýzlýk biriktirdiðim ev Eski çok eski bir küldü zaman Yalnýzlýðý hüzne ayarlý bir izmaritin son dumaný Gri zamanlardan bir mangalýn unutulmuþ közleri
Saçlarýndaki rüzgâr geldi yine Kýrýk camlarýn arasýndan sýzan gözyaþýn mýydý Yoksa aldanýþlara hazýrlanan bir düþün Hayatla kendini avutmasý mý
Ben hep yaðmurlu bir hicrandým biliyorsun Dönmeyi unutmuþ gemilerin limanýnda Bir martý çýðlýðý, esrik ve kayýp Kim bilir belki bu aþk Sorgusu sonsuza deðen bir gülün Kalan son yapraðýný dikenden sakýnmasýdýr
Ne zaman alsam kalemi elime Mavi uçurumlar damlýyor gözlerinden Avuçlarýmdan çýðlýk çýðlýða akan bir nehir Ne olursun söyle bana Çeyizi yaðmalanmýþ bu hayat Bir daha ne zaman çiçeklere filizlenir
Latif KÖYBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Latif Köybas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.