bir köþede saklanmýþým,
belki intiharý düþünüyorum, kim bilir.
son yýldýzlarý salýyorum çýkarýp yüreðimden
yanýyor sinemanýn bütün ýþýklarý birden,
heyecan doluyorum.
en sevdiðim film gösterimde, kesmiþim ilanýný gazeteden
hep vizyonda kalacak biliyorum, sen çekip indirmeden.
aklýna gelir de, ben bunu biliyordum dersin diye söylüyorum
yoksa ayný filmin içinde sen de varsýn ve sen de izliyorsun.
havalandýrma mý çalýþmýyor, yoksa bu sýcak aðustos mu
küllerimden yeniden doðuþum, bu da bir baþka senaryo mu.
hani olur ya, çok alýþmýþlýðým vardýr aniden ölmelerime
o garip zevkin melekleri þehvetle sarýlýnca bedenime.
“müthiþ ahlaklýyýz, ýslatmayýz yüreklerimizi yer gök yarýlsa
bugün deðilse belki yarýn, ne olduðumuz yazýlacak nasýlsa”
þimdi kaðýt olup, kalem olup, mor menekþeli yasemin kokulu
ince bir romantik gibi çizilmiþ bütün çizgilerim, seninle dolu.
ama saçlarýmýn sakalýma karýþtýðý bir yer var fotoðrafýmda
bir de derin çizgiler, hikayesi yazýlý beyazlaþan saçlarýmda
o korkutuyor iþte beni, göz göze geldiðimizde birbirimizle
hele albümdeki yerim her gün batýmýnda kaldýkça gerilerde.
ama þimdi býrakalým bunlarý, vakit geldi bak gece zili çaldý
dört yana salýnmýþ yýldýzlar yüreklere dolmaya baþladý.
bir köþede saklanmýþým,
belki çok uzaklardayým, gülümsüyorum.
yüreðim parlýyor gecenin intikamýna aldýrmadan
hala yanýyor sinemanýn bütün ýþýklarý,
ne güzel diyorum.
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.