konfetiler, konfetiler, konfetiler …
sanki gelenler, bir seferberlik sonrasý, savaþtan dönenler
þehir, kendi karanlýðýnýn alýþýlmýþ yaðmurlarýnda ýslak
ama gelenler üzerine bir sevinç gibi rengarenk haykýrarak
saklanmýþ bir þiirin en sona yaklaþmýþ satýr aralarýnda
izlemektedirler bir çocuðu oynarken, þehrin çatý katlarýnda.
konfetiler, konfetiler, konfetiler ….
gece yarýlarýnýn kulaklarýna bir fýsýltý gibi inmekteler:
aðzým çok kurudu bu gece, ateþ basmasý gibi susamýþlýklardan
haydi soðumuþ bir pýnar sesi gelsin, çaðlarcasýna uzaklardan
silinsin pencerelerimizin üstüne sinmiþ tüm bulutlar
biz yeni yýldýzlardan yaratalým, el deðmemiþ oyuncaklar.
çocuklar, çocuklar, çocuklar …
korkmadan söyleyin içinizden geçeni, yanlýþ anlamazlar.
biz þairiz deyin mesela, onun için benzeriz yýldýzlara
ve firardan deðil sevdadan saklanýrýz satýr aralarýnda.
bakmayýn sofranýzda ve baþucunuzda görünmediðimize
hiç mi bir rüzgar hissetmediniz dün gece yüreklerinizde.
çocuklar, çocuklar, çocuklar …
ellerindeki makas ve renkli kaðýtlardan konfetiler yaptýlar
çýkýp dolunay’a ýþýk yollarýndan, yazdýlar beyaz tebeþirleriyle
yazdýlar, dudaklarýnda ýslýk olan þarkýlarý bilinen sözleriyle.
sonra umut mavisi ve bereket yeþilini boyadýlar aþk kýrmýzýsýna
gökyüzünde artýk bir deðil iki ay vardý uykuya daldýklarýnda …
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.