Canlanýrken bütün doða, sevinç dolar içime!
Hep bu güzel havalarla neþvünema bulurum...
Kalbim öyle hýzlý atar yatýnca yeþil çime;
Ben her bahar geliþinde iþte böyle olurum...
Baharýnan cemre düþer, karlar erir, kýþ erir!
Yazý yaban, çayýr çimen, gözüm gönlüm yeþerir!
Mahzun gönül bir hoþ olur, can her þeye boþ verir;
Ben her bahar geliþinde iþte böyle olurum...
Kýrlangýçlar vals yaparken havalarda uçarým!
Koyun, kuzu meleþirken yaylalardan geçerim!
Minik yavrular koþarken kollarýmý açarým...
Ben her bahar geliþinde iþte böyle olurum...
Papatyanýn yapraðýyla sevgi falý bakarken,
Çiçeklerden halka örüp baþýma taç takarken,
Öyle huzur duyarým ki sular berrak akarken;
Ben her bahar geliþinde iþte böyle olurum...
Yine içim kýpýr kýpýr, açýldý tüm çiçekler!
Her birini dolaþýyor rengarenk kelebekler!
Deli gönlüm her mevsimi bahar olsa der bekler!
Ben her bahar geliþinde iþte böyle olurum...
Karaman-2014/04
TDK:
neþvünema: geliþmek, yetiþmek, olgunlaþmak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.