Akþam ha oldu, ha olacak, Karanlýk basacak, dünyamý saracak, Yine hayaller beni benden alacak, Sensizliðin uçurumunda kaybolacak..
Yokluðundan yoruldum artýk sevgili Razýyým bazen duysam da hoyrat sesini Özledim rengini kahveden alan gözlerini Artýk daha fazla býrakma, bana beni..
Prangalar sarýyor her yanýmý sessizliðinde, Odalar soðuk, üþüyor ruhum sensizliðinde, Senden kalan bir patik, bir eldiven var ellerimde, Ve senle geçen günlerin hayali düþlerimde...
Sensizlik ne zormuþ, sensizken anladým, Gül yüzlüm ben sensiz hiç kalmadým, Her þeye alýþýlýr derdim, bak buna alýþamadým, Sensizliðin ýzdýrabýnda gözlerim, susturamadým...
Yemeklere tuz atýyorum ama yine tadý yok, Çayýmýn þekerini de katýyorum, içinde sevgi yok, Sensiz hiç birþey kalmamýþ bende, ruh yok, Yokluklarýn içinde kaldým, sen yok, aþk yok, ben yok....
Mustafa KAPLAN
19.04.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa KAPLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.