Ýçinden geçen zayýf bir hüzünse, Ýþte o senin kalýcý bir misafirindir. Salýp gitme sen de onu. Bak! Onun kimsesi yok,boynu da bükük! Üstelik o senin çocuðun, Hiç büyümemiþ- Büyümeye de niyeti olmayan. O senin her þeyin. Ýþte o senin karadenizin. Kendini bildiðin, Kardeþin,yegane dostun Aþkýn,sevgilin. Yuvan,ve ailen. Hiç kopamadýðýn Hep Daim kaldýðýn. Þimdi ona sarýl, Sen de salýp gitme onu; Al kucakla,kal öyle. Ve karalar da baðlama. Aman sakýn ha! O senin iþin deðil,yalnýz karadenizin... Sen sadece onu öp, Onun yeri senin yanýn- Senin yerin onu yaný Hiç yanmadýðýn Ýþte o senin karadenizin. O aþkýn bölgesi, Hiç bölünmeyen- Hiç ayrýlmayan, Hep kavuþan, Ve daima Bir ana kucaðý olan, Ýþte o senin ,benim,hepimizin Karadenizi. Bir sevda yüreði.
(Meral Meri)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Meri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.