Bu bir kum fýrtýnasý her yer toz, duman, viran
Çölün ortasýnda biz bak bir avuç kalmýþýz
Bu bir büyük zelzele her yer yýkýk ve talan
Acýlarý enkazdan iðne ile almýþýz
Çok zor dostum bilirim onurunla var olmak
Sýrtýndan vuruldukça susuz gül gibi solmak
Sýðýndýðým limaný boðunca azgýn deniz
Elimdeki taþlarý fýrlattým birer birer
Dili yoktu ummanýn açtý acýdan dehliz
Ýçinde ben sönerken görüldü vakt-i seher
Sanmýþtým ki güneþ hiç doðmayacak semada
Hüzünler birikecek buluttaki yamada
Boþaldýkça yaðmurlar sel misali saçýna
Sanýrsýn ki yaðýyor gökyüzünden rahmetler
Uyan! Say hadi durma güneþ gülmüþ kaçýna
Çiçek renksiz an kara tükeniyor himmetler
Þimdi diyeceksin ki “ Neden yýldýzlar sönük?”
Düþünsene kimlerin yüzü Allah’a dönük
Bize bahþedileni topyekûn hor kullanýp
Doðamýzý katlettik hiç kimse üzülmedi
Muhtaca sýrt çevirdik içimize saklanýp
Tohumu yalan olan namertler ezilmedi
Bir çocuk öldürüldü “hak etti” dedi biri
Dünyayý lekeledi o an dilinin kiri
Bu zamanda yaþamak inan ki çok zor dostum
Ýnsanlýðý korumak hainlerin fendinden
Ýçimde büyümekte alevden bir kor dostum
Kaçamýyor hiçbir kul ne yazýk ki kendinden
Çok mu geç oldu dersin düzelmez mi kainat
Haydi kuþan mertliði “öldü” diyene inat