Yersizmiþ dedim yersiz kalbi kemiren þüphe
Her iþte bir art niyet aramak da niyeyse
Ben de böyle biriyim içte hep bir endiþe
Zira takat mi kaldý hüsranla uðraþmaya
Bet beniz atmýþ halde kaþ çatýp dolaþmaya
Hiç kimseden beklentim yok desem yalan deðil
Ufacýk kuþkun varsa yansýn tutuþsun bu dil
Son raddeye gelmeden gýkým çýkmaz bunu bil
Ýmkân olsa her þeyi bir baþýma yapardým
Ve bir çýkar yol bulup ilk oraya sapardým
Ýnsana itimadým günbegün azalýrken
Dimaðým allak bullak hayatý baz alýrken
Þu riyakâr dünyadan usulca süzülürken
Serde bedbaht düþünce teke tek savaþsa da
Fikrimi kim bilecek benimle uðraþsa da
Cihaný dar eyleyen zalime yâr oldukça
Yardýma muhtaç iken istemek zor oldukça
Ýki göz, bir serâbýn peþinde nâr oldukça
Er geç hatýrlayacak bir insan olduðunu
Göz alýcý renklerde nasýl kaybolduðunu
Piþmanlýkla boðsam da lisaný her yorumda
Sözlerim kifayetsiz kalýyor þu durumda
Bi-çare sallanýrken o mel’un uçurumda
Merhamet ummaz iken sen dâhil hiçbir kuldan
Sýmsýký kavramýþtýn bir anda iki koldan.
Henüz çýkmayan candan umut kesilmez sözü
Eyleme dökülmeden avutmamýþtý özü
Ýçim gam yemeyecek gördüm ya artýk düzü
Ve nihayet bana da uðradý bak itibar
O anda firar etti dudaðýmdan intizar.....
17 Nisan 2014 / NÜS