Bir akþam üstü ve bir bardak çay. Bir de yaðmur yaðýyor ki, Trapezus’a. Toprak memleket koktukça bir tatlý telaþ. Gavur olsa zannederim eseflenirdi. Toprak nedir bilmeyen sahiplenirdi.
Ben memleket dedikçe dökülüyor dizeler. Yaðmur azdýkça sanki, garip keþmekeþteler. Bir de þiir yazdýrýyor ki kör olasý.. Zannedersin derdi olmuþ, hepten ekmek parasý.
Ne sensin umurum, ne güzel dünya. Bir tek istemem, hasretlik çekeyim çaya. Ve anca böyle ah ederim, sevdiðim sana. Hasret kalasýn ebedi, demli bir bardak çaya. Ne yüzün gülmesin isterim, ne de âþk olsun. Kafiyesiz þiirlerim artýk son bulsun.
Hilâl ÖZDOÐAN
2014/TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiirşinas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.