“ saçma “
kaç kez söyledim sana
eksik kelimelere
saçma kelimesini içinden aþk geçen bir metinde kullanma !..
- gülme !...
gülüþün içimi gýcýklýyor
sonra senden gýcýrtýlý kelimeler kalýyor geriye
baþýmý koyduðum geçmiþ
sürgün veriyor kalbimde
- gülme !...
saçlarýmýn örgüsü çözülürken
güneþ batar köþeden
pervazlara yaslanan ýþýk huzmesi
pervasýzca gözlerimi alýr içimden
körüm
aklýmýn çiçekli bahçelerinde
endiþeler dikiliyor baþucumda
korkularým kuþ kanadý
sen diye baþlayýp ben diye biten cümlelerin ortasýnda
kestim ellerimin ahengini
bencillik kuyusuna atarken
çýrýlçýplak benlerimi
çöp adamlar tutuyor çetelemi
kollarýmý
çýrpý bacaklarýmý
sonra kalbimi deþiyor zalim elleri
kenarý süslü defterlerimin üstünde
olasýlýklar yürütüyorum
daha fazla ne olabilirdi ki …
“ deliliðin sýnýrý yok ya “ dedi hancý
bilse içimdeki fýrtýnanýn esaretini
omuzlarýmý saran cinneti
kýrdým
kýrýlmaz denen kadehleri
içtikçe cehaleti
resimler hep ayný...
þarap kýzýl
sense sarý bir yalnýzlýk ordusu
itici ve soðuk bir mevsim gibisiniz
içi boþalmýþ hanlarýmýz da
bacakbacak üstüne atmýþ
neyin hesabýný tutuyorsun
üç eksik bir fazla ne fark eder ki
sustuklarýmýz geziniyor nasýl olsa
ülkemin cansýz fotoðraflarýnda
ölüler hep ayný...
hiç olmadýðýn gibi hep ham kal topraðýnda
çið bir öpücük mesafesinde
çýðlar altýnda kalmýþ suretinle
ne kadar da güzelsin
ki hatýrla
nasýl kokar anneler demiþtim sana
kendimi koklaya koklaya…
inceldi gök
üþüdü rüzgar
þu tahta merdivenler
gýcýrtýlý sesler
bana kalan
köþeyi dönersem
tüm servetim sayýlacak
sivri topuklar...
þizofrenik bulgulara rastlanýyor
defterlerimin arasýnda
acil servis odalarýnda
omuzumdaki leke
tanýmlýyor beni geleceðe
üç yanlýþ bir doðru
bulutlara yüz tutan
annem yeni uyanmýþ güzellik uykusundan
ne âlâ...
- gülme
penceremin önü
cehennemin ilk koyu
geç kalan çürük elma…