Umarsýz olabilseydim keþke Hayata, insana, kendime, Ve hiç olmadýðý kadar Hayata duyduðum o sessiz öfke. Ya da çekip gitmeli bu diyardan Mümkün mü söyle Kendimden bile vazgeçemezken.
Diz boyu, ömür boyu bir küskünlük Ne varsa kaçýp, gizlendiðim Tam önümde sýraya dizilmiþken. Kelimeler uçuþmakta Duman duman baþýmda, Sesler kesildi aniden Ne varsa sisin ardýnda gizlenen.
Siluetler görünmez oldu Fýsýltýlar duyulmaz, Kulaðýmda ise en sevdiðim þarký. Naðmeler okþarken ruhumu Bitmek bilmez sanmýþtým Oysa aniden geldi sonu.
Tükeniþler ta derinden Kimseler bilmeden; Ne görürler ne duyarlar Hepsi kendi dünyasýndalar. Gün kýsa gece uzun Tükendi nefesim, soluksuzum.
Yarýnlar düþlere gebe Önümde bekleyen sayýsýz bilmece. Kifayetsizim hiç olmadýðý kadar Ne günüm ne yarýným var. Kadim dostum yalnýzlýk Ezelden beri Býrakmadý ki elimi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.