Kalbimin perdesini araladým sana önce. Bakýþlarýnýn anlamýný bulunca gönül sözlüðümde; Perdeyi açtým sonuna kadar. Kapalý bir pencereden izledim seni bir süre. Pencereme küçük su damlalarý düþtü, Hatta daha þiddetlileri de . Camý parçalayýp yanýna koþmak istedim. Yapamadým… Kalbime cam kýrýklarý batar diye korktum. Günler geçiyor ben hala önümde bir cam seni izliyorum. Gözlerin bana daha anlamlý bakýyor gibi.. Cesaretleniyorum. Kalbimin penceresini açýyorum sana… Rüzgarýn doluyor yüreðime… Sýcaklýðýn beni serinletiyor sanki. Kokunu hissediyorum, Çiçek bahçem oluyorsun en renklisinden, Meyve bahçem oluyorsun en doðalýndan.. Bir gün kalbimin penceresinin önünde seni bulamýyorum. Kalbim endiþeleniyor. Endiþe içindeki kalbimi çalýnan bir aþk zili rahatlatýyor. Kalbimin kapýsýna koþuyorum… Ve kapýyý aralýyorum sana... ‘’Ardýna kadar kapýmý açacaðým güne kadar, Beni benimle bekleyecekmisin?’’ Sözcükleri dökülüyor kalbimden.
ZeynepUysal
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeyno3 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.