YOL AYRIMLARI

Yolun en baþýndayýz;
Görmeyi,duymayý,aðlamayý bilmiyoruz..
Ama;görüyoruz,duyuyoruz,aðlýyoruz.
Belki de Hissetmeyi de öyle...

Gözümüzü dünyaya açtýðýmýzda,
Ýlk aðlayýþýmýzý duyduðumuzda,
Evet; biz daha yolun en baþýndayýz.

Ýlk cümlemizi söylediðimizde;
Sonunu bilmediðimiz bu yolda;
Sadece birkaç km yol katettik;

Görmeyi,duymayý,aðlamayý...
Konuþmayý,yürümeyi...
Hissetmeyi,hissedilmeyi öðrendikçe,
Yol ayrýmlarýyla karþýlaþtýk;
Bir aðacýn köklerinden büyüyen gövdeler ;
Gövdelerinden ise ayrýlan çeþitli dallar gibi;
Yol ayrýmýmýzý seçtik,
Ve yürüdük ANA yoldan kopmuþ gibi.

Her yol ayrýmý; yeni yol ayrýmlarýný doðurdu sonra…
Seçtiðimiz yollar bizi mutluluða götürsün umuduyla,
Her ayrýmýn baþýnda sað ayaðýmýzla ilk adýmýzý attýk belki..
Kimi en karanlýk ve ýssýz bir yolda yürüdü,
Kimi capcanlý,kalabalýk bir yolda yol arkadaþý bile buldu kendine.

Bazýlarý ise seçtiði yol ayrýmýnýn baþýnda öylece durdu;
Gözlerini dikti baþka bir yol ayrýmýna,
Ve izledi arkasýna bile bakmadan gidenleri.
‘’Gitme’’diye baðýrdý. Aldýran olmadý..
‘’Hoþça kal’’ dedi..El sallayan olmadý.
Zamanda onlar gibi akýp GÝDÝYORDU.
Oysa diðer ayrýmda zaman durmuþtu.
Bu yol ayrýmýnýn baþýnda trafik ýþýðý gibiydi artýk.
Kýrmýzý yandýðýnda duran,yeþilde ise geçen.
Yolun en sonuydu burasý.
Mezarýna gelip,dua okuyup giden...

ZEYNEPUYSAL

Sosyal Medyada Paylaşın: