ve beyaz tülbentleriyle çekerlerdi
kara bahtlarýný alýnlarýna
Aras’ýn, Dicle’nin, Munzur’un buzlu sularý
yâr olurdu yanan baðýrlarýna...
analarýmýzdý
tezek kokan elleriyle
yoktan (taþtan) aþ yapýp bize kaynatan
analarýmýzdý
tütün kolonyasý süründüðünde
cemalinde güller açan
ve dahi etrafa
misk-i amber kokularý saçan…
analarýmýzdý
varlýðýyla yoksunluðumuzu doyuran
“kel baþýmýza þimþir tarak”
çýplak ayaklarýmýza
kýl çarýk, keçe çorap olan
analarýmýzdý
ak sütüyle
derdimize derman
yaralarýmýza merhem olan…
oy beni
Gül’endam’ým
gül amber kokulum
zümrüt gözlüm
al yanaklým
derdine derman olamadýðým...
oy beni
düþündükçe
lâl olur kalemim
zevk alamam yazmaktan
döl tutmaz sözlerim
kýsýr sözcükler döngüsünde
enenir þairliðim
oy beni…
dedi ki
“cennet annelerin ayaklarý altýndadýr” aðlama
dedim ki
cennet analarýn kendisidir
baðýþla Ya Râb, aðlatma…
09.06.2013/ Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.