- ve dedik ki
zannetmektir bazen yaþamak
zannedip kanmak yalanlara
dahî kanamak gerçeklere fütûrsuz...
..
- koca bir karanlýðýn
ýþýðýný arayan küçük insanlarýydýk
gün yetmedi bize, ay yetmedi
sýðýndýk kaygýlara ömür miktarý
yargýlara gömüldük
ki denedik !
uyanamadýk düþümüze giren flu kâbustan
yalvardýk dileklerimize
götürsünler bizi
o yüksek yüksek tepelerin ardýndaki cennete
ya da o cenneti getirsinler içimize diye
âðýtlarý mühreledik itinâlý
olmadý
sonra baktýk görmeden
aldandýk
suizân besteledik kemiði olmayan dilin söylencelerine
inandýk sanrýlara
kirlendik keyiflice
beklediklerimiz gelsin istedik
gidenler dönsün
yýðýnla vebâl birikti baþýmýzda
tonlarca cefâ
öðrendik
istemek nâfile bir köþede
koþmalý taþlý yollardan nefessiz kalana dek
vadi kelebekleri canlanmalý içinde yoruldukça
düþtükçe annen kaldýrmalý seni cennetinden
temel atmalý aklýna bacasýnda huzur tüten bir dünya
ecel üfürdü sonra ansýzýn kulaðýmýza
gölgemizce ürktük
düþtü ruhlarýmýz Azrail’in ardýna Mecnûn misalî
ölümlüydük körkütük
bir zýlgýt esir aldý dilimizi ardýndan
d’öðündük canlý cesetlerimizle
ölçemedik öfkemizden deðeri
alýndýkça sevinilen elma þekeriydi nefes keza
yaþamsa küllî muamma
bizler som kâbusta rüyâ bireyleriydik
u’yanana dek hayata...
- ve anladýk
biz hâlâ yeni günâhlar keþfedip
yaþayan ölü’yüz miskin
son duâ
Tanrý bizi diriltsin...