KIYISINDAYIM

Belki de vakti çoktan gelmiþtir
Çekip gitmenin.
Yol yakýnken hatta uzak dahi olsa
Hükmü sürerken sessizliðin.
O sessizlik ki yürek burkan,
Buram buram iç sýzlatan.

Ne yakarýþlar kâfi gelir gönülden süzülen
Ne de sevgi yetti gönüllere sýzan.
Anlamak ne mümkün
Anlaþýlmak adýna ümidi çoktan yitirmiþken
Varsýn geçmesin sözüm.

Bitmek bilmez afakî umutlar
Neye yaradý ki tüm bu yersiz uðraþlar.
Yýllarý kattým yollara
Direnmedim mi ömrüm boyunca
Dile gelse de tüm biriken
Yok ki tek dinleyen.

Soramam neden
Bilsem de kalben.
Ne kelamým yeter
Hicap etsem de neye yarar.
Gölgeler oynaþýr karanlýkta
Karanlýk hüküm sürer izbe ruhlarda.

Ýnsan olabilmenin gayretiyle
Yaþadým hep O’nun himayesinde.
Bakar ve görmez insan denen
Duyar ama dinlemez
Eder her daim gönlü talan.

Ne gerçek ne doðru
Söz verdim kendime,
Yürümeliyim yalnýz olsam da bu yolu.
Kâh dik bir yokuþ kâh uçurum
Kýyýsýndayým iþte hayatýn.





Sosyal Medyada Paylaşın: