İTİZAR
Yalnýzým, kelimeleri silinmiþ kitaplar kadar,
Ýki kapak arasýna sýkýþmýþ bom boþ sayfalar.
Kýrgýným, yuvasý taþlanmýþ kuþlar kadar,
Suçumu arýyorum çalýlar arsýnda.
Kimsesizim, itilmiþ, horlanmýþ bir meczup kadar,
Herkesin kucaklaþtýðý kocaman meydanlarda.
Aldandým, anlaþýlmadýðýný anlamayacak bir ahmak kadar,
Kaçýyorum kendimden çok uzaklara.
Yorgunum, kuytularda büzülüp uyuyacak kadar,
Vefasýzca taþlandý, kanýyor yüreðim.
Düþerken gururla, kalbinden vurulmuþ bir asker gibi,
Yine yapýþsa umuda býrakmasa ellerim.
Yalnýzlýðým, kýrgýnlýðým kimsesizliðim ve yorgunluðum,
Hepsinden daha güçlü SANA duyduðum sevgim.
Umudum, güvenim, çarem ve tek bilenim
Ýtizarýmý kabul et, halimi affet RABBÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.