BEN ÇANAKKALEYİM

Akarken zaman
Köpükleri kaldý ellerinizde...
Topraðýma dökülen kanlara inat
Ne tamamen unutabildiniz beni
Ne ruhum rahat býraktý vicdanlarýnýzý.
Ben hala olduðum yerdeyim
Siz benden uzakta beni ararken,
Ben yüreðinizin tam ortasýndayým.
Hatýralarýmla zihniniz oyalanýrken,
Diller destanlaþtýrýrken varlýðýmý,
Kitap sayfalarýna sýkýþtý kahramanlarým.
Aðýtlar yakýldý marþlar okundu...
Andýnýz lakin anlamadýnýz ruhumu...
Üzerimde tepiþirken kâfir topuklar,
Hýrçýn dalgalarým yuttu onlarý.
Yükseldikçe göðe ALLAHUEKBER sesleri,
Göklerden sükûn indi yüreklere.
Açýldýkça cennet bahçeleri
Ötelere hasret gözler önünde
Ana kucaðýna koþar gibi
Koþtular ölüme, koþtular þehadete.
Unutmadýnýz, unutamadýnýz o günleri,
Hissiz ve kaygýsýz andýnýz þehitlerimi.
Ben!
Anýlmak için deðil, yaþatmak için varým.
Sen!
Hür kalmak için, benim ruhuma muhtaçsýn.
Ben!
Soluduðun hava, yürüdüðün yolum.
Sen!
Kaybolmamak için, bu yolda yürümeye mecbursun.
Benim kanýmla koruduðum topraklarý
Sen gözyaþlarýnla çoðaltsan.
Ýmanýmla emanet ettiðim bu yurdu
Ýhanet etmeden sahibine ulaþtýrsan
Sen bensin!
Ben Çanakkale’yim!
Unutma, ezberleme, yaþat!
Ben senin için öldüm,
Sen benim için diril.


Sosyal Medyada Paylaşın: