Hiçbir þey kendinden ibaret deðil hayatta: Balýk suya mahkûm, Su yaðýþa... Yaðýþ mevsimlere, Mevsimler güneþe... Güneþ sisteme baðlý, Sistem sistemlere... Her þey bir þeye muhtaç hayatta!
Birey mutluluðu koca bir yalan, Mutluluðun gerçekliði paylaþmak! Aklýný, Kalbini, Emeðini katmadýnsa hayata; Ýster maðarada yaþa, Ýster sarayda... Yalnýzsýn, çaresiz ve muhtaç... Kendi gölgen bile yük gelir, Çürüktür yalnýzlýðýndan payanda!
Gülüþün yüzünde donar kalýr, Her sözcük dilinde düðümlenir; Bakar imrenirsin, Sýðýrcýk sürüsünü görsen havada! Ýçin içini yer, Ýçin içine sýðmaz, Ýçinde suskudan bir dað! Çalýlarla bile konuþasýn gelir; Hu dersin, Kimse yok mu, Konuþmaya orada?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.