Şafak doğarken kucağımıza

terimizi içmiþti gece
kamçýlýydý


ay çýlgýndý
þavkýný serpmiþti
sere serpe pencereden süzülmüþtü


rüzgarýn eli saçýmda taraktý
perçemler alabildiðine ýslaktý


ritmik bir senfoniye karýþtý sesler
tenler sýrýlsýklamdý


yýldýzlar deliþmendi
gözlerimizdeydi


geceydi
ay pervasýzdý
soluklar tutulmuþtu


þafak yorgun
kucaðýmýza doðmuþtu…


AA
Sosyal Medyada Paylaşın: