ANNEMLE SOHBET

Annem
Senden dokunmuþ o beyaz örtülere yine sarýnsam
Sen olsam
Biraz da ben
Fark etmiyor inan
Yaþama diyorum annem
O sýcak rahminin
En masum,en anne yanýndan dokunsam
Annem
Sanki ne var
Doðurmasan
Hiç doðmasam

Adamlar ölüyor
Bu günü
Öteki günü
Her günü ne kadar da ütopya
Sadece
Bir tanecik günü
Anlý þanlý o güneþ
Vaat ettiðiyle doðuramadan

Kadýnlar ölüyor annem
Kadýnlýðýný kavrayamadan
Ne sevilmiþliði be annem
Kendi dahi olamadan

Ah o gözlerini vermeseydin bana
Ve kör olaydým keþke doðuþtan
Yakmasaydý beni mezar taþlarýný yutan
O erkenci,yalandan bahar
Yaþamak sadece türküde annem elvan elvan..

Çocuklar ölüyor annem
Çocuklar
Çocuk olamadan onlar
Pamuk helva þekerleri
El üstünde taþýnýyor o minicik tabutlar
Camdan misketler atýlýyor topraklarýna
Diðer çocuðu ütmenin zaferine dokunmadan
Ve yuhlanýyorlar tüm yaþamsal anýlardan
Bi katre dahi utanç olmadan...

Anneler ölüyor annem
Doðurduklarý canýn büyümeyen uykularýnýn ahýndan
Karaya çoðalýyorlar
Üryan
Yaban
Þu yaþam dedikleri oysa
Nasýlda büyük
Nasýlda yalan
Vallahi yalan..

Ve o adam
Bir adam
Nasýldi o þeytan
Yoktu gözleri
Ýnan yoktu yüreðinde bir parça vicdan
Analarýn yüreði daðlanýyor
Buluta deðen o yüreksizlerin
Yaþamý yutan karasýndan

Yok
Adamlar iyidir annem
Böyle öðrendik atadan,babadan
Adamlar
Yok
Adam olanlar
Çocuklarýn ölümüne sýðýnýp da
Adam olmadýlar
Olamazlar

Torunun büyümez
Ki annem
Bu nefret diyarýnda
Laleler açýyor Ýstanbul’da sahte sabahlara
Ezberden sýrnaþýyorlar
Boyun büktükleri kaldýrýmýn taþlarýna
Bakýþlarý deðmiyor bakýþlarýn bulutsuzluðuna
Laleler
Acýmýza ne kadar da yabancýlar
Zehir soluyorlar
Baþýmýzý her kaldýrmak için öldüðümüz canda
Zehire akýyorlar her camýn tozundan

Annem
Çiçeklerin anlamýnýn bile satýlýk olduðu bu dünyada
Ben niye
Neden çoðalsam
Üç günlük yaslarýmýza bile sýkýlýyorlar
Keyfe keder yaþayanlar
Sar beni rahmine annem
Dünya çok sevgisiz
Çok yalan
Hatta annem
Belki
Hiç doðurmasan
Hiç doðmasam
Ya da olmasýn o kan sevicisi
O can düþmaný adamlar...

Saadet YILDIRIM

Sosyal Medyada Paylaşın: