ýrmaðýn sonunda donabilir bildiðim hakikat
ve vurabilir beni sýrtýmdan bir silah
son gölgeye sýðýnabilirim kendimi unutup
...
gittiðim ve varamadýðým bir yolda
büyük karartýlarýn gözlerinin ta içine b/akýp
her þeyi hatýrlamayabilirim
s/onun sonsuzluðunu bilmiyorum
devrik cümlelerin resitalinde
dökülür sözcükler yerlere
ben nerede küle dönmüþtüm anne?
ardýndan bakarsam ve yolunu þaþarsa mutluluk
dokunamazsam umutla bir þeylere
dirhemine sokulurdum görebildiklerimin
önümü kesen duvar, fikrimi bölen firar
aklýma dayanan ses...
zýrvalayýp duruyorum
neden söz ediyordum anne?
unuttum kaybolan gülüþlerin arasýnda
eski bir baharda soldu en güzel dilekler
hava açýktý ve görüþüm keskindi
zamansýz bir esinti böldü mutluluða yelken açmýþ fikrimi
tartýlmamýþ gerçekler
ve sonuçlarýný bulamayan erdemler
sözler yükselirken yýkýlýyor bazý deðerler
pozitivist bir yaklaþým bakýþlarýmda
sen bilmezken ben biliyordum deme anne!
üzerime çullanýyor sarhoþtan bozma kelimeler,
lugattan atýyorum hepsini
oralý deðilim anne!
nazlý nazlý salýnan zararsýz cümleleri özlüyorum delice
dudak kývrýmýmda eyleþen sorular
ve tutunamadýðým öpücük
temas yenilgisinde beden
düþ yeniði hayaller dalga dalga
yüzünde makyaj bir aktris aðlýyor aynada
boyalarý akmýþ
kendi yansýmasýnda daðýlmýþ ben hali
kör düðüm bir kilitlenme
hangi dilsiz an’ý iþaret ediyor zaman
bakamýyorum!
hepimiz bir sihirbaz pelerininin altýnda saklanýyoruz
oturuyor, kalkýyoruz
soyunuyor giyiniyoruz...
aldatýrken, kandýrýlýyoruz!
ve kim vurdu diyoruz
biz vurmuþtuk ve vurulmuþtuk anne!
Kalleþ bir zamandý
hain bir çözümsüzlüktü elimizle uzandýðýmýz
biz hep haklýydýk
konuþurken duymuyoruz sýnýrsýzca susuyor
ve sayýklýyoruz en olmadýk yerde
deli gibi seviyor
þizofren terk ediliþlerle sarsýlýyoruz
küfrediyor ve rollerimizi çok ciddiye alýyoruz hala...
nerede söylesene anne
en son baktýðýmýz boyasýz, maskesiz ve saf yüz nerede?
hangi kýrýk aynanýn yansýmasý bu hakikat?
bu mu gerçek anne?
Hayýr!
dilimde dolanan bir zehir bu!
beni her gün ezen ve içimi kemirip duran bir yalan!
gerçeðin dibini boyladýðým yerdeyim
gülümsemem garip geliyorsa
demeliyim ki düþ kesiði
elde kalan zaman daralmasý
ve kabule geçiþ bu anne!
kendi beceriksizliðimden dökülüyorum
bir yaprak düþerken topraða mevsimsiz
ve titrerken dalýnda bir fidan
mutlu bir akþamdan söz ediyorum anne
üç beþ çalýntý zaman veya ýsmarlama saat’den deðil!
yýldýzlar ve dolunay geçiyor pencereden
asalete batan bir aðýrlama akþamýn buðusunda
yüzleþiyor kuytuda
ve
boðulmuyorum artýk
bir karýþ suda...
maide özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat