Hiç unutmam...Hatýrlarým, dün gibi
Aylardan Mart, hava soðuk, ayazdý.
Günler geçmiþ, kesmemiþti kar, tipi
Her taraf buz, nere baksam beyazdý.
Kör talihim geziyordu peþimde
Dünyadayken yaþýyordum mahþeri...
Harlý közün izi varken düþümde
Bir hýþýmla girdi zalim içeri.
Son mektubu yýrtýp atýp ateþe
"Gör!" demiþti, yüreðimi yakarak.
Sayýp tek tek sitemini peþpeþe
Kükremiþti gözlerime bakarak.
"Doldu!" deyip aþkýmýzýn miadý
"Zor" demiþti "Vuslat bize"...gülerek.
Umudumun kýrýlmýþtý kanadý
"Hayat" artýk, yaþamaktý...ölerek!
Gönlüm yaslý, esiriydi dil âh’ýn
Herþey bitmiþ, çýkmýyordu ses, seda.
Son söz vardý sürgüsünde silahýn
Altý harfli, üç heceydi; E L V E D A...
Mecit Aktürk