Bazen seven yâre diken, sevilenler gonca gülmüþ,
Biri aþktan çöle düþmüþ, kimi murat almýþ gülmüþ.
Sen içimde kardelensin, baharýmsýn muþtu veren,
Baðrýmdaki bahçende aç, ben olayým gonca deren.
Nazlarýnla verme keder, nimet gibi mihnet misin?
Ne olursun etme heder, hezimet mi minnet misin?
Beden sevdan ile kordur, yað serinlet yanan teni,
Bir nebzecik ferahlýk ver, sar sarmala fethet beni.
Gir bahtýma ýslanayým, bendim dolsun yýkanayým,
Kirpiðimde þebnemim ol, susadým bir yol kanayým.
Solan yaprak kimi güzüm, armaðan mý ceza mýsýn?
Yeter artýk gülsün yüzüm, mutluluk mu eza mýsýn?
Uzaklýðýn sürgünümdür, yanýmdayken özlüyorum,
Hasret hüzün gözümde nem, yollarýný gözlüyorum.
Geleceksen müjde gönder, telaþlarda kalmayayým.
Uykuma gir düþlerimde, boþ hülyaya dalmayayým.
Yüreðimde yokluðun har, girmiyorsun cefa mýsýn?
Dayanýlmaz üzüntüm var, kahýr mýsýn sefa mýsýn?
Varlýðýndan bahtiyarým, övündüðüm gururumsun,
Ýncinmenden korkuyorum, zira yârim sürurumsun.
Elim kolum nefesimsin, ekmeðimle havam suyum,
Mutluluðum hayatýmsýn, bedenime sinen huyum.
Gönlümü eyleyen harap, yoksa Ýrem baðý mýsýn?
Sanki çölsün bazen serap, aþk dediðim aðý mýsýn?
Kaçamadým bu sevdanýn, yaðmuruyla karlarýndan,
Hicran saçan gözyaþýmla, hasretimin narlarýndan.
Zemherinde yandým külüm, korlarýnda üþüyorum,
Boynum bükük, sümbül gibi, kollarýna düþüyorum.
Yar denilen dermaným mý, söyle bana külfet misin?
Yoksa ölüm fermaným mý, vuslat sunan ülfet misin?