Ýnsanlar var ne tuhaf sanki tamudan muaf
Aklý baþýndan öte beden ayrý bir taraf
Âdemoðlusun iþte sansan da seni sarraf
Yazýk, ellerin Mushaf tuttuðu halde böyle
Dinden bi-haber olsan tamam o da gaile
Fakat önce dur derdik, dinle ne diyor eþraf
Ruhu satýn almýþsa tamah ettiðin zaaf
Kabre girmeden daha siyah bürünmüþ etraf
Zira noksan deðilsin us-izan, vücud ile
Yanýna kalýr mý hiç mizanda onca hile
Sonunu bile bile dilemeyeceksen af
Mazlumlarýn vebali boynu etmez mi tavaf
Bu, tekerrür etmeyen ömrü düpedüz israf
Zulme iþtirak eden hal ki içler acýsý
Buna iten ne idi diyorsa da bazýsý
Hinliðe sebep mi yok iþte alýn yazýsý
Yalandan mazereti öne sürüp hýþýmla
Güya defter dürüyor dilindeki týlsýmla
Kulaklarda çýnlarken kem sözlerin týnýsý
Üzerinde onca ah onca gönül sýzýsý
Huzursuz etmiyorsa kalbinin yanýlgýsý
Köþe bucak her yerin kuþanmýþ bak hasýmla
Nereye kaçacaksýn üç beþ sefil adýmla
Hep seninle gelecek geçmiþinin anýsý
Devasa bir nârdan ki o gayyanýn ýsýsý
Ne insan kalýr yerde ne günah kýrýntýsý…..
20 Mart 2014 / NÜS