"þiir de öldü" diyordu gece
acý acý
güldüm
ve anladým ki, yüreðimin
þiirden önce öldüðünden
haberi yoktu...
haberi yoktu da
yürek atýþlarý olmadan bir bedenin
daha fazla direnemeyeceðinden
ve nasýrlý
yorgun
kimsesiz ellerimin
kanayan dizlerimin üstüne
aðýtlar yaka yaka
yýðýlacaðýndan...
"be hey gece!" dedim
be hey gece!
yorgunluk nedir bilir misin sen?
hep yarýn diye diye
yarýnlarda kaybolmayý
ve attýðýn her adýmda
vurulmayý...
sustu gece
sustu ay
yýldýzlar sustu sonra birer birer
susarken kalemim
inleye inleye
bir tek
dilim susmadý tufanlar ortasýnda!
"haydi öl!" dedi
haydi öl...
oysa bilmiyordu ölmenin de kolay olmadýðýný
"kaçtý!" diyeceklerdi mesela
bizi býraktý...
her þeyden önemlisi
Tanrý vardý
ve onun
aðzý açýk bekleyen
cehennemi...
ama olsundu!
ha o tarafýn cehennemi
ha bu tarafýn
ne fark ederdi!
hem deðil mi ki, çýðlýk
hiçliðiyle boðuþan birinin
pek de yabancýsý olmadýðý
bir sesti...
ah ömrüm!
baðýþla beni...
çünkü karanlýðý üstüme salarken evren
vazgeçtim seni sevmekten
kalktým, gönlümü ötelere verdim
anamýn
eli kolu baðlý
sus kaldýðý yerlere...
ah kalemim!
sen de baðýþla beni
þimdiden baðýþla...
çünkü korkuyorum bir cinnet saatinde
umutlarýmýn enkazý altýnda kalacaðýmdan
ve sana verdiðim tüm sözleri unutup
nice nice þiirler yerine
son þiirimi
sana yazdýracaðýmdan
uyanýrken beynimde yedi baþlý canavar...
S.Ün - X Tarih