Geçti ömrün bir hoþ demi, gönül yine kýrýk kaldý, Titrer durur dudaðýmda, sessiz bir hýçkýrýk kaldý. O cânân-ý bî vefanýn firkatinden tek yâdigâr Boynu bükük muhabbetin, lezzeti pek buruk kaldý
Hercaiymiþ meðer gönlün, þitâbanmýþ sefân gibi, Bir hâtýra oluverdi, çabuk bitti vefân gibi... Saðnak saðnak yaðdýrmýþtýn sevdâný bir tufan gibi; Ne bir damla, ne bir ümit... Gözlerin pek kurak kaldý....
Dinlediðim, sonu mutlu biten nice masal vardý, Sevdâlara umut veren, yaþanmýþ bin misâl vardý, Saaddetin dergâhýnda, vuslat vardý, visal vardý; Zâlim kader vermiþ hükmü, bana yine firak kaldý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.